Nie ma co ukrywać, ale pomysł filmu był przedni. Mąż i ojciec wiedząc że system państwowy go wykiwał i w dodatku mając odliczony zegar decyduje się przynajmniej zapewnić godziwy byt rodzinie.

I tu film prezentuje się rewelacyjnie. Walka jednostki z góry skazana na przegraną, oszustwa, wizja nieuniknionego i im dalej tym nieuniknione jest coraz bliżej. Wpadamy w filozofię, ale bez większego zadęcia - no bo co ma począć człowiek, który nie ma już nic do stracenia?

Dalej niestety jest gorzej. Po 30 minutach wszystko zaczyna się rozpadać. Poznajemy półświatek, ale jakby wyjęty z kreskówki. Mamy głupawego grubasa, psychola-dryblasa i kręconego kombinatora. Szefowie mafii to albo podwórkowi pseudofilozofowie robiący wykład o tajskich liczebnikach i ulicznych frytkach, albo nalani pseudofilozofowie podczas transakcji robiący wykład o szybkości piłek. Okazuje się że w całej Moskwie gdzie się nie obejrzysz to albo dziewczyna, albo pies, albo samochód jednego mafioza. Pewnie miało to wyglądać gangstersko, ale wyszła raczej parodia i pastisz. i moim zdaniem naciągane i nijakie zakończenie.

Do obejrzenia, ale szkoda że taki ciekawy pomysł zrealizowano w tak głupawy sposób.