Film jest zaskakująco dobry. Lepszy, niż się tego spodziewałem. Ma sporo wad, które jednak łatwo się wybacza. Po pierwsze scenariusz. Jest bardzo "hollywoodzki". Zamiast próbować wyjść poza ramy gatunku, spróbować stać się "drugim Siedem", scenariusz jest bardzo stereotypowy, stąd też napięcia w filmie nie ma prawie w ogóle. Po drugie reżyseria. Wizja Schumachera nie do końca chyba pokrywała się z możliwościami, jakie niósł ze sobą pomysł. Za brakło mi w tym pewnej klaustorfobicznej atmosfery osaczenia, a bohaterowie drugiego planu są nazbyt jednowymiarowi.
Dlaczego więc mimo tych wad oceniam ten film tak wysoko? Z kilku powodów, z których najważniejszym jest Colin Farrell. To jego pierwszy film, w którym właśnie na nim spoczywa największa odpowiedzialność. I sprawuje się rewelacyjnie. Jest magnetyczny, przykuwa uwagę, znakomicie wygrywa wszystkie niuanse historii. Jest prawie cały czas w kadrze i mimo to nie nudzi. Aboslutnie rewelacyjny. To on jest gwiazdą tego filmu, to dzięki niemu film nie rozpada się na kawałki. Po drugie relacja między Stu a jego oprawcą. Jako thriller film jest średni, jednak jako dramat, walka dwóch osób sprawuje się bardzo dobrze.
Tak więc mimo wad formalnych film jest świetną (choć krótką) rozrywką. Naprawdę warto się na niego wybrać.